کجایی عشقم دارم جون میدم

اخه چرا نیستی این چیزارو دارم با اشکام می نویسم

کجایی عشق  من شقایقم کجایی؟

چرا نیستی اشکامو پاک کنی عشق من

یادته یادته بغلت میکردم یادته واسم ناز میکردی

یادته میگفتی بغلم نکن زشته

یادته چقدر خجالت میکشیدی با من راه بری عشقم

نیستی ببینی دارم خون گریه میکنم

این بود سهم من این بود سزای اون همه وفداری من

باشه عشق من خیلی می خوامت به جون مادرم

بیشتر از هرچیزی تو دنیا می خوامت برو  عزیز دلم

ولی بدون بعد تو دیگه عاشق نمیشم

عشق تو دل من مرد

بهت قول میدم به اون خدای اون بالا قسم

دیگه هیچ وقت عاشق نمیشم به هیچ کی دل نمی بندم

حتی بهت قول میدم دیگه به هیچ کی نگاه نکنم

اگه عاشق کسی بشم اگه برم با ادم دیگه ای غیر از تو

حرومم همش حرومم اما گل من شقایق من

تو ازادی حلالت باشه دیگه نمیام هر روز چکت کنم

دیگه نمیگم با این  و اون حرف  نزن عشق من همه

یه این حرفارو دارم با اشکام برات می نویسم

اگه دلت خواست عاشق بشی حلالت من ازت گذشتم میدونی

حالا که فکر میکنم من ادم باگذشتی هستم حتی از تو

حتی از خودمم گذشتم دوست دارم عشقم می بوسم اون

لبای داغت رو میکشم تو بغلم اون اغوش نرمت رو

خداحافظ خداحافظ عشق محالم

خدا پشتو پناهت

راه ها بسته شده
جاده ها دیگر سرانجامی ندارد
خنده ها هم آخرش
رو به تلخی می زند
قلب من اینجا دگر جایی ندارد
نارفیق ازپشت خنجر می زند
قلب من را می درد
عاشقی ام نقطه ی آغاز وپایانی ندارد
چشم هایم ازچرانی خسته شد
دستهایم سرد شد
دوستانم رفته اند
باد دیگر حرف پایانی ندارد
قلب من می سوزد
خنجر آن نارفیق
کارش ساخت
آدمی مغرور وجدانی ندارد
عشق من نیز مرده است
عشق دیگر مرد بارانی ندارد
جاده ها هم بسته است
زندگی بی عشق سرانجامی ندارد

نامه هاي عاشقانه
بی ریا و صادقانه
نامه ای بر تکه ای برگ
یاد تو همیشه تا مرگ
نامه هاي عاشقانه
جمله هاي کودکانه
واژه ها از روی احساس
هم بداهه ، هم به وسواس
تپش قلب یه گنجیشک
که اسیره تو دو تا دست
پنجره تو مشت دیوار
روی دیوار پر لیچار
همه رو به یاد دارم
همه شب این شده کارم
یاد تو همیشه با من
نام تو ترانه ی من...
نامه هاي عاشقانه
یادگاری،،،،،،،،،،، جاودانه

چه عاشقانه است این روز های ابری
چه عاشقانه است قدم زدن زیر باران غم تنهایی
چه عاشقانه است شکفتن گل های شقایق
چه عاشقانه است قدم زدن در سرزمین عشق
و من
چه عاشقانه زیستن را دوست دارم
عاشقانه لالایی گفتن را دوست دارم
عاشقانه سرودن را دوست دارم
عاشقانه نوشتن را دوست دارم
عاشقانه اشک ریختن را
عاشقانه خندیدن را دوست دارم
دفتر عاشقانه ی من پر از کلمات زیبا در نثار
بهترین و عاشقانه ترین کسانم
و من
عاشقانه می گِریَم
عاشقانه می خندم
عاشقانه می نویسم
و در سکوت تنهایی عاشقانه می میرم

دلتنگی ها تو بردار              به روی قلبم بزار

تکیه بده به شونم              تو این مسیر دشوار

اگه منو نمی خوای             حرف دلم رو گوش کن

فقط برای یک بار                 بعدش خدانگهدار

تنهای خیلی سخته             وقتی چشام به راهه

وقتی که شب سیاهه           وقتی که بدون ماهه

تنهای خیلی تلخه

از عشق مکن شکوه که جای گله ای نیست

بگذار بسوزد دل من مسئله ای نیست 

من سوخته ام در تب ، آنقدر که امروز

بین من و خورشید دگر فاصله ای نیست 

غمدیده ترین عابر این خاک منم من

جز بارش خون چشم مرا مشغله ای نیست 

در خانه ام آواز سکوت است ، خدایا

مانند کویری که در آن قافله ای نیست 

می خواستم از درد بگوییم ولی افسوس

در دسترس هیچکسی حوصله ای نیست 

شرمنده ام از روی شما بد غزلی شد

هرچند از این ذهن پریشان گله ای نیست

مثل يك حس غريب
حسرتي جنس سكوت
واژه هايي نمناك
رنگ خيسي قنوت
در تب ثانيه ها
مملو از خاطره ها
كوك يك ساز خراب
چشمه اي جنس سراب
رگه هايي از نور
كهكشاني از دور
بغض در سينه ماه
ترس تاريكي راه
لمس عشقي جاودان
در فراسوي زمان
يك جهان دلتنگي 
در شبم مانده نهان...ا

اي خــــداي مهــربون دارم ازت شكـــــايـت!
توكه ميــدونستي اون مي كنه خيـــانت!
چـرابه عشــــــق مادوتادادي رضـــــــايـت؟
توكه ميــدونستي دلم ميكنه حمـــاقت؟
پــس چــرابــازم نـكــــــــرديـم حــمـايــت!
توكه ميدونستي من ازش دارم شكـــايت!
چـرااونومحكــوم نكـردي به جـرم اين جـنايت
حـالاكه فهميدي اون كرده بهم خيانت؟
بااين همه دليل ومنطق محكومش كن به جنايت!
تاديگه توبازي عشق به كسي نكنه خيانت!

غروبا میون هفته بر سر قبر یه عاشق
یه جوون میاد میزاره گلای سرخ شقایق
بی صدا میشکنه بغضش روی سنگ قبر دلدار
اشک میریزه از دو چـشمش مثل بارون وقت دیدار
زیر لب با گریه میگه : مهربونم بی وفایی
رفتی و نیستی بدونی چه جگر سوزه جدایی !
آخه من تو رو می خواستم ، اون نجیب خوب و پاک
اون صدای مهربون ، نه سکوت سرد خاک
تویی که نگاه پاکت مرهم زخم دلم بود
دیدنت حتی یه لحظه راه حل مشکلم بود
تو که ریشه کردی بـا من ، توی خاک بیقراری
تو که گفتی با جدایی هیچ میونه ای نداری
پس چرا تنهام گذاشتی توی این فصل سیاهی ؟
تو عزیزترینی اما ، یه رفیق نیمه راهی
داغ رفتنت عزیزم خط کشید رو بودن من
رفتی و دیگه چه فایده ؟ ناله و ضجه و شیون ؟
تو سفر کردی به خورشید ، رفتی اونور دقایق
منو جا گذاشتی اینجا ، با دلی خسته و عاشق
نمیخوام بی تو بمونم ، بی تو زندگی حرومه
تو که پیش من نباشـی ، همه چی برام تمومه
عاشق خـسته و تنها ، سر گذاشت رو خاک نمناک
گفت جگر گوشه ی عشقو ، دادمش دست تو ای خاک !
نزاری تنها بمونه ، همدم چشم سیاش باش
شونه کن موهاشو آروم ، شبا قصه گو براش باش
و غروب با اون غرورش نتونست دووم بیاره
پا کشید از آسمون و جاشو داد به یک ستاره
اون جوون داغ دیده ، با دلی شکسته از غم
بوسه زد رو خاک یار و دور شد آهسته و کم ک
ولی چند قدم که دور شد دوباره گریه رو سر داد
روشو بر گردوند و داد زد : به خدا نمیری از یاد !!!

خوش به حال آسمون که هر وقت دلش بگیره بی بهونه می باره
به کسی توجه نمی کنه
از کسی خجالت نمی کشه
می باره و می باره و
اینقدر می باره تا آبی شه
‌آفتابی شه !!!
کاش
کاش می شد مثل آسمون بود
کاش می شد وقتی دلت گرفت اونقدر بباری تا بالاخره آفتابی شی
بعدش هم انگار نه انگار که بارشی بوده

برام دعا کن عشق من ...همین روزا بمیرم

آخه دارم از رفتن بدجوری گریه میگیرم

دعا کنم که این نفس،تموم شه تا سپیده

کسی نفهمه عاشقت، چی تا سحر کشیده

این آخرین باره عزیز،دستامو محکمتر بگیر

آخه تو که داری میری،به من نگو بمون نمیر

گاهی بیا یه باغ سبز،درش بروت بازه هنوز

من با تو سوختم نازنین،باشه برو با من نسوز

اگه یروز برگشتی و گفتن فلانی مرده

بدون که زیر خاک سرد حس نگاتو برده

گریه نکن برای من قسمت ما همینه

دستامو محکمتر بگیر لحظه ی آخرینه

این آخرین باره عزیز،دستامو محکمتر بگیر

آخه تو که داری میری،به من نگو بمون نمیر

گاهی بیا یه باغ سبز،درش بروت بازه هنوز

من با تو سوختم نازنین،باشه برو با من نسوز

برام دعا کن عـــــــــشــــــــــق من

یکی بود یکی نبود، اونی که بود تو بودی و اونی که نبود من بودم !
یکی داشت و یکی نداشت، اونی که داشت تو بودی و اونی که تو رو نداشت من بودم!
یکی خواست و یکی نخواست، اونی که خواست تو بودی اونی که بی تو بودن رو نخواست من بودم!
یکی آورد و یکی نیاورد، اونی که آورد تو بودی اونی که جز تو به هیچ کس ایمان نیاورد من بودم !
یکی برد و یکی باخت، اونی که برد تو بودی اونی که دل به تو باخت من بودم!  یکی گفت و یکی نگفت، اونی که گفت تو بودی اونی که " دوست دارم " رو به هیچ کس جز تو نگفت من بودم!یکی ماند و یکی نماند، اونی که ماند تو بودی اونی که بدون تو نماند من بودم

بوسه بر لبهاي شيرينت چو قند
ميكشي من را به آغوشت چو بند
ميمكم از عمق جانت چون عسل
وقت بوسيدن دو چشمت را نبند
گرميه لبهاي تو همچو سراب
تشنه لب را ميكند مست و خراب
من عطش دارم براي بوسه‌ات
تشنه لب را تشنه تر كن چون شراب
وقت بوسيدن صدايم كن عزيز
موي خود بر صورت داغم مريز
ميشمارم بوسه‌هايت چون نفس
بي نفس هر پيكري گردد مريض
تلخيه لبهاي تو از بهر چيست؟
تلخ و شيرين لبت بد مزه نيست
وقت سنگينه لب روي لبت
از جدايي از لبت بايد گريست
بوسه بر لبهاي نرمت چون حباب
گرچه ميسوزد لبم همچون كباب
كاش يك شب ميشدي مهمان من
لب به لبهاي تو ميرفتم به خواب

یادم روزی به دیواری تکیه داده بودم
تا که اومدی و نشستی پیشم
نمیدونم یه لحظه چی شد
وقتی چشامو باز کردم دیدم تو اغوش گرمت نشستم
روز بعد به یادت اومدم پیش همون دیوار
اما ای کاش نمیومدم 
این دفعه با دفعه قبل خیلی فرق میکرد 
چون این بار وقتی چشامو باز کردم
دیدم کسه دیگه ای تو اغوش گرمته
دیوار وقتی چشم پر از اشکمو دید
از غصه ترک خورد
اما تو حتی وجودمم احساس نکردی 

روز آشنایی یادت هست

شیرین بود چقدر

لحن حرف هایمان از خجالت

سرخ شده بود چقدر

ابلهانه توصیف هایمان بود درباره ی عشق

زیر لب می گفتیم چه معجونیست عشق!

اتفاق های ناگوار را فراموش کردیم در همان لحظات

از خیالمان پاک شد که آه نداریم در بساط

ماه ها گذشته و ما عاشقیم هنوز

بی خیال اطرافیانمان که علاقه نشان می دهند به هم برای چند روز

بگُذار ما از جهان عقب باشیم

در زمینی که عشق عکس دوتایی انداخته با خیانت

آخرین نفر باشیم